Paryż

Wysoko na niebie, lecz nie zaraz na wysokości tarasu widokowego wieży 'Ajfla(flafla)', pojawiły się rozsuwane drzwi w starojapońskim stylu. Następnie roztwarły swe podboje, wypuszczając ze swej paszczy kłąb dymu.
Pierwszymi którzy wyszli, a raczej wyleciały, były 3 czarne motyle, piekielne motyle. Zrobiły małe kółko i zatrzymały się obok pani oficer, która już twardo stała przed przejściem, utwardzając pod stopami cząsteczki duchowe. Widok jaki się przed nimi rozciągał był przepiękny. Błękitne niebo, parę białych chmurek, no i oczywiście słońce. Nic nie wskazywało na to, by to miejsce nawiedzili puści. No ale nie mogli się wylegiwać, nie po to tu przybyli.
Gdy ostatni, bądź ostatnia z shinigami przekroczyli portal, ten się na nowo zamknął i rozpłynął w powietrzu.
- Jest tu dużo uliczek i zaułków, więc się nie zgubcie, czy coś. - zamyśliła się na chwilę. - W pierwszej 'turze' podzielimy się na takie pary - ja z Yumiya, a wy dwaj razem. Mam nadzieje, że się nie pozabijacie i będziecie współpracować. Za sześć godzin dokonamy zmiany. Miejscem spotkania będzie ta oto wieża. - wskazała paluchem na 'Ajfla'. - W razie czego każdy z was ma komunikator, więc nie będzie problemów. Na sam koniec wypróbujecie gigai i zobaczymy jak sobie radzicie wśród ludzi. Tak na przyszłość. A więc, są jakieś pytania? To ostatnia szansa na zadanie jakichś. - przymrużyła oczy, piorunując Ikkana i dając mu do zrozumienia, że kolejna głupia odzywka skończy się czymś dużo boleśniejszym. Wszakże jeszcze nie próbowała kastracji swoim pogromcom dusz. Ciekawe jak by to wyszło?
- Tak więc liczę, że dobrze wykonać swoją pracę bogów śmierci. Rozejść się! - wyda rozkaz, gdyby nie było żadnych obiekcji i sama ruszyła na północ, oglądając się co i raz, coby się upewnić, że jedenstkowiczka za nią nadąża.

Info: jak się pewnie domyślacie, w tej chwili nie ma żadnej kolejki.

Info: czekam do 21:00, jeśli nie pojawią się odpisy - ci co nie odpisali zostają pominięci.

Bolało, wszystko go bolało i jeszcze nie dobra pani oficer wcisnęła go w parę z Ozurą, co wcale się naszemu superbohaterowi nie podobało. No bo kurde Hizen nie miał cycków. Znaczy pani oficer też nie miała, ale w odróżnieniu od Hizena nie miała też ptaka. No... znaczy... to że Hizen go miał i to że pani oficer go nie miała, to tylko nie potwierdzone domysły głównego bohatera, ale raczej wolał, by taka była prawda. W zasadzie to była całkiem ważna rozkmina, dlatego skoro był czas na pytania, to zamiast zadać je pani oficer spojrzał na Hizena.-W zasadzie to jesteś mężczyzną prawda?-To byla bardzo ważna kwestia. Mógł przecież być wyjątkowo szkaradną panią. Ikkan nie bał się pomyłki bo wiadomo, Hizen był za brzydki żeby go molestować, ale mimo wszystko wolał wiedzieć.-Dowidzenia pani oficer~ proszę na siebie uważać~ I ty też Yumiya-tan-Pomachał im i pobiegł za Ozurą, wcale się nie spiesząc i utrzymując jego tempo, podążając za nim. Dawał mu prowadzić i dowodzić, bo dlaczego nie? To było całkiem upierdliwe, a tak to Hizen wybierał drogę i nie męczyło to Ikkana.-Dobra, słuchaj, którą wolisz? Bo ogólnie to Yumiya ładniejsza, ale całkiem fajnie mi się droczy z naszą panią oficer! Ale jak idzie o randkę to chyba jednak wolę Yumiyę, więc zróbmy tak, że ty wyrywasz panią oficer a ja Yumiyę. Wiesz, podwójne randki są ponoć fajne. Zabierzemy je na obiad, potem do baraku, no wiadomo, normalne sprawy. Co ty na to?-Zapytał Hizena, po chwili jednak się zreflektował, odsuwając lekko od Hizena.-C-chyba że wolisz chłopców?-Zapytał drocząc się z olbrzymem i udając conajmniej zszokowanego, a prawą dłonią zasłaniając pośladki.

Trzy, dwa, jeden... i ruszyli. Jedyni w jedną stronę, a drudzy w drugą. Obie grupy miały takie same cele, lecz nigdy nie wiadomo, co ich może spotkać. W każdym razie za kilka godzin mieli dokonać zmiany, ale na razie - przejdźmy do pary Ōzura&Ikkan, którzy postanowili dokładnie przeczesywać każdą z uliczek. Lecz jak na złość, zamiast znajdywać zbłąkane dusze, które poprzez dotyk rękojeści zanpaktou miały zaznać spokoju, napotykali się głównie na turystów. Nie można było też zapomnieć o żebrakach i co najgorsze... na ciapatych. Było ich tu od zatrzęsienia i nie wyglądało na to, że przybyli w to miejsce, by pozwiedzać. Brudne, bujne brody oraz kobiety z chustami zasłaniające całą głowę. Można by odnieść wrażenie, że są w jakimś kraju arabskim, a nie europie. Ale co poradzić?
Ich krótką wymianę zdań przerwał gwałt. Dosłownie. Czwórka z wcześniej wymienionych brudasów, którzy nazywali siebie 'muzułmanami', rozrywała właśnie ubrania jakiejś nieszczęśniczki w osamotniej alejce. Kobieta wrzeszczała i próbowała się wyrwać, lecz nie miała szans z mężczyznami, a pomoc jakoś nie nadchodziła...


W tym samym czasie Hakaze wraz z Yumiy'ą usadowiły się na szczycie łuku triumfalnego, mając stąd doskonały widok na ruchliwą ulicę oraz parę innych miejsc. Jednak pani oficer nie mogła się skupić na zdaniu, mając ciągle głowę zaprzątniętą myślami. Czy tamta dwójka sobie poradzi? Czy nie pozabijają się? Eh. Może powinna jednak wziąć wszystkich do kupy, albo chociaż zrobić inne pary... ale już za późno na to.
- Napiłabym się kawy. - westchnęła na głos, a następnie spojrzała na dywizjonistkę, którą od dłuższego czasu nic nie mówiła. No nic, może to i dobrze, że była milcząca, a nie tak rozgadana jak Ikkan?
W ten, jej komunikator zawibrował, a gdy Sarutobi sprawdziła o co chodzi, powiedziała: - Dobra, znalazłyśmy coś. - i susem skoczyła przed siebie. Następnie ruszyła chodnikiem i po około 250m. biegu, obie shinigami dotarły na róg pewien ulicy, gdzie tkwiła dusza. Dusza dorosłej kobiety (tak przed 40) ubranej w... no, po prostu było widać, że jest (była) prostytutką, ale najwyraźniej zapomniało się jej że nie żyje i na spokoju paliła swojego papierosa, ewidentnie wyczekując 'klienta'.
- Jest twoja. - mruknęła oficer, po czym lekko pchnęła dziewoje przed siebie.

Info: jednak ustalę pewne zasady, by było jasne; btw. Don, uzupełnij pola profilu, bo przy walce nie uznam tego co masz w kp ~
1. Cała wasza trójka ma 72h na odpis. Ja się będę starać odpisywać od razu, albo chociaż nie dłużej niż 24h po ostatnim poście.
2. Możecie przedłużyć sobie czas odpisu o kolejne 24h, ale wypadałoby zasygnalizować to mnie: pw/gg.
3. Pierwsza niesygnalizowana nieobecność - nic się nie dzieje, postać stoi jak te widły w gnoju, bądź idzie jak leming za resztą; Druga nieobecność - robię już krzywdę. Mniejszą, bądź większą, to zależy od sytuacji jaka ma aktualnie miejsce; Trzecia nieobecność - robię większą krzywdę, bądź po prostu wywalam z patrolu. ...Ale wywalenie może się skończyć innymi nieprzyjemnościami, związanymi np. z aresztem postaci, albo coś. Się zobaczy.
4. Jak mi się przypomni, to dorzucę kolejne punkty.

Ozura zignorował pytania i wypowiedzi Ikkana co dość mocno zraniło Shinigamiego o czystym jak łza sercu. No bo kurde on się starał, a Ozura się na to całkowicie wypiął, dlatego Ikkan postanowił się więcej do niego nie odzywać. Ot co, nie odezwie się do niego i tyle. Nie będzie strzępił języka na niewdzięczne postaci. Na dodatek litościwie chciał mu oddać jedną Shinigami! A nie odda. Niech Hizen podrywa arrancarki, pani oficer i Yumiya, były Ikkana! Po chwili jego rozmyślenia zostały jednak przerwane przez całkiem uroczą scenę gangbangu, niestety Hizenowi chyba niespecjalnie się spodobało, co znaczyło że chyba woli chłopców, to by tłumaczyło jego wcześniejsze akcje i brak odzywania się! W każdym razie Ikkan jak na dzielnego młodzieńca przystało, szybko dodał w swoim mózgu wszelkie zyski i straty jakie wynikną z podejmowania aktualnie akcji, postanowił jednak że dwóch wskazanych przez Hizena muzułmanów może wyeliminować. Dlatego też podszedł do nich i bezceremonialnie pieprzchnął ich prawą dłonią w twarz. Na tyle delikatnie by nie zabić, ale jak połamie kości i wyśle do szpitala to też będzie ok.-Od kiedy jesteśmy niańkami żywych...-Marudził sobie pod nosem Ikkan, na myśl że właśnie wykonywał nadprogramową pracę. Takimi sprawami powinna się zajmować ludzka policja a nie Shinigami.-Hizen-sempai~ Jeśli wolisz chłopców to dla mnie spoko, cieszę się że nie próbujesz mnie podrywać.-...-Bo nie próbujesz, prawda?-Dodał na koniec niepewnie Ikkan. To byłoby całkiem smutne być podrywanym przez kolegę z patrolu.

Nasi dzielni herosi, którzy spokojnie mogliby podpierdzielić tytuł Gackowi ruszyli do obrony uciśnionej. Hizen wziął jedną dwójkę, a Ikkan drugą. Obaj mieli zamiar przywalić z piąchy napastnikom i to się im udało. Hej, w końcu byli duszami, a konkretniej bogami śmierci o ponadprzeciętnej energii duchowej. Raz, dwa uporali się z problemem, z tym że nasz wielkolud miał nieco więcej siły niż Ikkan, posyłając ciapatych na sąsiednią ścianę, z roztrzaskanymi czaszkami. Ale żyli, chyba. W każdym razie nikt za nimi płakać nie będzie, wszakże to tylko brudasy, których nikt nie będzie żałować, czyż nie? Właściwie to zrobił dobry uczynek dla całego świata. Z kolei Ikkan przestawił swojej dwójce szczęki i pozbawił przytomności. Też dobrze.
A co było dalej? Kobieta zamilkła i niczym ten słup soli, wpatrywała się w przestrzeń przed sobą. Nie widziała dwóch shinigami, dlatego było dla niej dziwnym, że jej oprawcy, niczym szmaciane lalki rozbili się na boki i teraz leżeli... martwi? Gdy dziewoja to sobie uświadomiła, podkuliła nogi pod siebie i na nowo zaczęła krzyczeć, nie wiedząc co się dzieje. Jakaś nieznana siła uratowała ją - choć nie zdawała sobie w tej chwili z tego sprawy - i może teraz czyha na jej życie! Ludzie to głupie istoty, strachliwe, ale co się im dziwić? To normalne, że była przerażona, wpierw chcieli ją zgwałcić, a teraz to... w jej głowie panował chaos. Nie miała sił uciekać, dlatego też starała się 'przeczołgać' jeszcze bardziej do tyłu, wypatrując zagrożenia, którego nie mogła dostrzec.
W ten, po paru zdaniach wymienionych na temat orientacji seksualnej Ōzury, obaj panowie poczuli dosyć wyraźne reiatsu dobiegające z północy. Z tym, że to nie należało ani do shinigami, ani do pustego. Było dziwne, nowe. Ale wyraźne.
Do tego na horyzoncie zamajaczyło dwóch policjantów, którzy usłyszawszy kobiece krzyki, postanowili zobaczyć coś się tu wyprawia.


W tym samym czasie, u naszych pań nie szło tak jak powinno iść. Yumiya zdawała się być nieswoja i gdy tylko zbliżyła się do duszy, ta ją odepchnęła, klnąc siarczyście:
- A ty co, kurwa, z policji? Goń się zdziro, to moje miejsce! - i odeszła kawałek na bok, w dalszym ciągu czekając na klienta.
Ehm, tak, pierwsze dobre wrażenie. Oficer podrapała się po głowie, a następnie zasugerowała coś:
- Wyjaśnij jej jak się mają sprawy i powiedz, że chcesz pomóc. Siłowe rozwiązanie w niczym nie pomoże. - chociaż tak byłoby lepiej i szybciej. Ale no nic, mieli czas, tylko spokojnie, nic na siłę.
Podejście drugie skończyło się w momencie, kiedy się zaczęło, u duszy prostytutki włączył się agresor, w ruch poszedł papieros zgaszony na czole i paznokcie, które podrapały twarz Tsukishiro. Następnie Plus dał drapaka, skręcając w lewo za rogiem i dalej prosto, by następnie zaszyć się, gdzieś między Paryskimi uliczkami.
Hakaze westchnęła.
- Ty aby na pewno jesteś z jedenastki? Dobrze, zapomnijmy o tym, bo nawet nie chce myśleć, co by ci zrobili w dywizji, gdyby się o tym dowiedzieli... - poprawiła swoją katanę, a następnie ruszyła w pościg.

Stan:
Yumiya - ślad po zgaszonym papierosie na środku czoła, trochu boli, ale szybko minie - przez pewien czas możesz bawić się w hindusa; twarzy w paru miejscach oznaczona zadrapaniami od drapieżnej kobiety, szczypie;

Uch, dawno tego nie robiła. Kiedy pani oficer wypchnęła ją w kierunku duszy, dziewczyna jęknęła bezgłośnie. Nie była dobra w takie rzeczy. Sto razy bardziej wolałaby walkę z jakimś pustym...
Tak jak sądziła, plus nie bardzo chciał się przekonać i docenić jej niemrawych starań. Skończyło się gorzej niż myślała, czyli ucierpiała na zdrowiu. Syknęła i zaklęła cicho, chwyciwszy się za twarz. Odsunęła się parę kroków i dała uciec duszy prostytutki.
Prychnęła słysząc docinek Sarutobi.
- Właśnie to, że jestem z jedenastki potwierdzają moje świetne zdolności interpersonalne... - mruknęła w odpowiedzi. Od jedenastek oczekiwało się robienia mieczem (co może też nie było jej najlepszą stroną), a nie gadania. Uważała, że to wystarczające usprawiedliwienie.
Tak czy siak, ruszyła w pościg za duszą wraz z drugą shinigami. Sądziła, że dogonienie uciekającej nie będzie specjalnie trudne. Akurat szybkość była jej mocnym atutem. Zamierzała pochwycić uciekiniera za ramię i mocno szarpnąć w swoją stronę, by wyszarpnąć z pochwy swoje Zanpakuto i walnąć nią rękojeścią prosto w środek czoła, mniej więcej w to miejsce, w które wcześniej ona sama dostała petem i odprawić duszę do Soul Society za pomocą Konsō.

To był doprawdy upierdliwy patrol, nie dość że jego towarzysz kompletnie nie chciał z nim rozmawiać i nie dawał się zaczepiać, to jeszcze był facetem. Te ważne dla Ikkana kwestie całkowicie łamały mu serduszko. Dlatego Kiedy Hizen był zajęty zgłaszaniem problemu Ikkan z miną zbitego szczeniaczka klęczał przy jednym z połamanych przeciwników i dźgał go beznamiętnie palcem w oko.-Jesteś orkopny Hizen-san~ to mój pierwszy raz. Powinieneś być delikatniejszy. Sniff-Otarł rękawem wyimaginowaną łzę. To był jego pierwszy patrol!-Albo chociaż być dziewczyną.-Dodał, żeby jasno postawić sprawę. I to nie tak że Ikkan nie lubił Hizena, co to, to nie. Ale widocznie między nimi potrzeba było pewnego rodzaju mostu. Na przykład kobiety. Po chwili jednak westchnął no bo przecież jeszcze to Reiatsu, to cholerne Reiatsu. Jego istnienie sprawiało że Ikkan wątpił w to by dalszy patrol przebiegał miło i bezstresowo, nie, wręcz przeciwnie! Zapowiadało się na to że czeka go więcej niepotrzebnej pracy i w ogóle męczenia się a gdzie wypad na Croissanty z Yumiyą-tan albo Oficer-chan? Życie jest okrutne i niesprawiedliwe~ W każdym razie chlopak czekał na instrukcje pani Oficer lub Hizena. Jakoś nie palił się do działania. Znaczy nigdy się nie palił - ani normalnie, ani do działania - ale aktualnie zaobserwowane Reiatsu sprawiało, że nie palił się bardziej niż zwykle.

Sarutobi odezwała się natychmiast, potwierdzając, że usłyszała komunikat Hizena, lecz nie odpowiedziała od razu.
- Dobrze... tylko bez brawury mi tam. Udajcie się w tamtą stronę i spróbujcie ustalić źródło tego reiatsu, nie dając się wykryć. My z Yumiyą dołączymy do was najszybciej się jak się da. Bez odbioru. - głos oficer zamilkł. To chyba tyle, otrzymali odpowiednie wytyczne i nie pozostawało nic innego, jak ruszyć na północ.


No cóż, ganianie za Plusem na pewno nie należało do najfajniejszych rzeczy, ale taka powinność, przynajmniej tych mniejszych rangą. Musieli ją odesłać do Soul Society i kropka, czy to się im podobało, czy też nie. Choć pewnie nasza jedenastkowiczka najpewniej wpierw z chęcią przemaglowałaby jej buźkę za tego papierosa i atak pazurami. W sumie Hakaze, by to nie zdziwiło - sama, by się wkurzyła, gdyby ją tak ktoś upokorzył.
W ten, jej komunikator się odezwał.
- Hakaze. - odezwała się i wysłuchała słów olbrzyma. Obce reiatsu... nie brzmiało to dobrze, ale cóż to mogło być innego jak nie hollow? Choć dziwnym było, że go nie rozpoznali. Nasza oficer osobiście z tej odległości nic nie czuła, więc na tą chwilę nie mogła pomóc. - Dobrze... tylko bez brawury mi tam. Udajcie się w tamtą stronę i spróbujcie ustalić źródło tego reiatsu, nie dając się wykryć. My z Yumiyą dołączymy do was najszybciej się jak się da. Bez odbioru. - nie była pewna, czy dobrze robi, ale przecież mają tylko obserwować, tak? Jeśli jej posłuchają, to na pewno nic się nie wydarzy, poza tym zaraz do nich dołączy, tylko uporają się z problemem tutaj.
Natychmiast po rozmowie z Ōzurą, Sarutobi nawiązała kolejne połączenie, tym razem z Soul Society. Zajęło to chwilę, ale wreszcie po drugiej stronie ktoś się odezwał. - Sarutobi Hakaze, piąty oficer drugiej dywizji. Aktualnie jesteśmy na patrolu w świecie żywych, a konkretnie w Paryżu. Wykryliśmy dziwne reiatsu w okolicy, lecz nie możemy potwierdzić do kogo ono należy, możecie to sprawdzić? - wyłożyła sprawę i oczekiwała odpowiedzi.
- Zrozumiałem. Ale może to chwilę potrwać. - znudzony głos mężczyzny zaskrzeczał w komunikatorze. Widać, że 12 dywizja. Obchodziło ich to tak, jak zeszłoroczny śnieg.
- Dziękuje. Bez odbioru. - następnie zwrócił się do dywizjonistki, która akurat kończyła 'szamotaninę' z Plusem. Podejście numer trzy zakończyło się sukcesem, może trochę nazbyt brutalnym, ale w zaistniałej sytuacji nie mieli na to zbyt wiele czasu. - Zmiana planów, natychmiast udajemy się do Ōzury i Ikkana. Mam tylko nadzieje, że nie zrobią niczego głupiego... - i z tymi słowami niepewności, ruszyła na północ.

No. Odesłała ją. Czy mogła to zrobić delikatniej? Nie. A już na pewno nie chciała robić tego delikatniej. Od rozmawiania zostały jej zadrapania na twarzy i okrągłe oparzenie na środku czoła.
Yumiya jednym ruchem odgarnęła włosy z twarzy i spojrzała wyczekująco na panią oficer. Podsłuchała trochę rozmowę. Hmmm... Dziwne reiatsu. Nie brzmiało to najlepiej. A jeszcze gorzej brzmiała odpowiedź dwunastki. No, ale czego się spodziewać? Rzadko kiedy palili się do roboty.
Białowłosa kiwnęła głową na znak, że rozumie i podążyła za Sarutobi. Miała nadzieję, że szybko dotrą do reszty. Nie to, że sądziła, że są niekompetentni, ale sądziła, że są niekompetentni. A przynajmniej ten jeden wydawał się być bardzo... Niezainteresowany niczym, łącznie ze swoim zadaniem. Żeby przyjść później niż Wiecznie Spóźniona Byakuya... Naprawdę trzeba było być niesamowicie leniwym. Albo nieogarniętym. Albo niepoważnym. A jeśli Ikkan miał wszystkie te trzy cechy, to tak, Yumiya sądziła, że jest niekompetentny. Ale może się myliła.
Tak czy siak, starała się dotrzymywać kroku pani oficer. Biegnąc, podekscytowała się trochę na myśl o czymś trudniejszym niż odsyłanie plusów do Soul Society. Miała nadzieję, że to nieznajome reiatsu podkręci trochę atmosferę i będzie zadaniem znacznie ciekawszym i mniej upierdliwym niż uganianie się za duszami.

Słysząc co ma do przekazania pani oficer, westchnął. Nie specjalnie chciało mu się ruszać. Bardzo dobrze bawił się, dźgając rannych arabów po oczach, ale co poradzić? Życie nie było sprawiedliwe. Jeszcze nie był kapitanem i musiał wykonywać całą tą nudną robotę. Ale miało to swoje plusy, zobaczy Yumiye-tan i Oficer-chan szybciej niż planował, a to była bardzo dobra alternatywa dla towarzystwa aseksualnego olbrzyma. W każdym razie czekał aż Hizen wyda polecenie ruszania lub ruszy sam, jednak jeśli tego nie zrobi, to Ikkan ruszy pierwszy.-Chodź olbrzymie, panienki nie mogą być tam przed nami.-Starczyło już że Yumiya miała dłuższego. W każdym razie Ikkan mimo bycia niekompetentnym i leniwym ignorantem, nie był głupi. Głupowa była upierdliwa i mało dochodowa, aże Ikkan nie lubił mało dochodowych i upierdliwych rzeczy, to też nie lubił głupoty. Niby kobiety też wpisywały się w opis tych dwóch słów, ale wierzył że jednak noc w jednym łożu jest dochodem wartym zachodu. W każdym razie! Bez używania Shunpo a polegając jedynie na swojej szybkości, staral się zbliżyć do źródła tego Reiatsu. Swoje własne wyciszył jak najbardziej mógł. Na razie starał się chowając za budynkami czy co tam było, zbliżyć jak najbliżej i uważnie obserwować. Nie wychylać się. Być niewidzialnym. Być pieprzonym Ninja. Wagonem zrelaksowanych tybetańskich mnichów. Jego tu nie było. Był tylko halucynacją z głodu i niedożywienia.

Nasze dwie nasze panie miały trochę więcej drogi, ale za to pruły ile sił w nogach, przemierzając kolejne setki metrów w trybie ekspresowym.
- Tu Sarutobi. Macie coś? - zawołała do komunikatora. Jednak za nim ktoś odpowiedział, minęło kilka chwil. - Zapytałam, czy macie coś? - powtórzyła zniecierpliwiona.
- Ej, ej, spokojnie mi tu, to komunikator, nie obora. - odparł męski głos, co widocznie zirytowało oficer. - Co do tego waszego reiatsu... jeszcze je analizujemy, ale wygląda na to, że tuż obok macie Arrancara. I walczy z kimś. -
- Oi, oi, jak to Arrancar?! -
- Taki mam odczyt, a teraz jeśli pozwolisz, zajmę się swoją pracą. Bez odbioru. - i się rozłączył.
- Cholera. - zaklęła Sarutobi. - Ōzura, słyszysz mnie? Nie róbcie nic głupiego, tam jest Arrancar. Jeśli walczy z kimś to powinniście na nas zaczekać. Poza tym nie wiemy, czy nie jest ich wię- - no i komunikator szlag trafił. A raczej zasięg. Ah ta najnowsza technologia.

- Pośpieszmy się! - warknęła i jeszcze mocniej przycisnęła pedał gazu.

Nasi bohaterowie chyba nieco przedobrzyli z ukrywaniem swojej energii podczas przemieszczania się, będąc dobre 30km. od wyczuwanego reiatsu, które i tak po chwili zniknęło. Ale ważne, że wiedzieli w którym kierunku mają się udać - i tak też zrobili. Najpierw Ikkan, a za nim Ōzura. Dobre kilkanaście minut zajęło im wydostanie się z miasta i trafienia na peryferia.
Tam z kolei po kilku kilometrach wyczuli kolejne reiatsu, tym razem znajome - ARRANCAR. Pojedynczy Arrancar. Ale nie wyglądało na to, by się przemieszczał, a tym bardziej był agresywny wobec świata.
- Ōzura, słyszysz mnie? Nie róbcie nic głupiego, tam jest Arrancar. Jeśli walczy z kimś to powinniście na nas zaczekać. Poza tym nie wiemy, czy nie jest ich wię- - i tu się komunikat urywał. Co poczną nasi herosi?

Info: skikacie we dwóch do tematu Saint-Denis. Tak więc tam już piszecie swoje posty.

Zacisnęła usta. Arrancar i to jeszcze walczący. Równie dobrze mogło to być kilka Arrancarów. Albo Arrancarzy i Pusty. Tak czy siak, nie wyglądało to najlepiej. Byakuya starała się dotrzymywać kroku pani oficer. Przyspieszyła, kiedy Sarutobi narzuciła większe tempo.
Nie było tego po niej widać, ale Yumiya była bardzo przejęta. Mogło ją czekać pierwsze od dawna starcie. Take poważne starcie. Pamiętała, kiedy dokładnie ostatnim razem uniosła broń przeciw wrogowi. I nie były to najprzyjemniejsze wspomnienia. Najbliższa walka miałaby być zatem czymś dla niej bardzo ważnym. Miałaby sprawdzać, jak daje sobie radę ze swoim bagażem doświadczeń. I czy te trzy lata odpoczynku nie były zmarnowanym czasem.

Co tu dużo mówić, obie panie pędziły na złamanie karku i po pewnym czasie opuściły Paryż, doganiając pozostałych dwóch Shinigami.
Teraz poczuły dwa dodatkowe źródła energii - jedno mocniejsze, widocznie nie ukrywające się oraz drugie nieco słabsze. Dwa dodatkowe Arrancary.

[zt - Sarutobi Hakaze&Tsukishiro Yumiya - piszesz od razu w Saint-Denis nie czekając na mnie. No i rzecz jasna piszesz jako 'wchodząc' jako ostatnia, za Hizenem i Ikkanem. Ja odpisze po was coś]