INFORMACJE
Imię:Candelario
Przydomek/ksywka:Płomyk, Świecznik
Nazwisko:Menchaca
Rasa:Hollow - Arrancar
Wiek:Dziewiętnaście.
Wzrost:Metr sześćdziesiąt sześć.
Waga:Czterdzieści osiem kilo.
Ranga:Números 19
Wygląd:Menchaca nie wygląda zbyt męsko, nie oszukujmy się zbytnio. Małe, chude.... Długie włosy związane w kitkę, czarne o zielonkawym poblasku. Do tego ta twarz, jak porcelanowa lalka. Rubinowe patrzałki, mały zadarty nosek i przepaska na oku. Tak, poza tym jedynym co gości na jego ustach jest rumieniec, który przy prawie każdej możliwej okazji zdobi jego poliki tak, jak ciepło zdobi jabłka różnokolorowymi rumieńcami.
Schodząc coraz niżej zauważalna jest bardzo wąska szyja, podkreślona noszoną przez niego tuniką zakończoną swojego rodzaju dusikiem, ozdobiona przeuroczą wstążką, dodającą jeszcze więcej wdzięku zniewieściałemu chłopcu. Wcześniej wspominana tunika kończy się prawie że przy nogawkach spodni, które najprościej mówiąc są hakamą upiętą na wzór szarawarów. Poza tym ma na sobie schludny, czarny płaszczyk, przyozdobiony jeszcze większa ilością wstążek jak i futerkiem rozchodzącym się od klatki piersiowej w stronę ramion, które ma przypominać płomienie. Jest związane bordową szarfą, która podtrzymuje jakąkolwiek różnorodność kolorów w jego codziennym stroju. Na stopach najzwyklejsze czarno-białe tabi.
Pozostałością po masce jest kołnierzyk widniejący wokół jego szyi, numerek ma wytatuowany na prawym nadgarstku po wewnętrznej stronie, a jego dziura hollowa znajduje się w miejscu krtani.
Charakter: Prawie każdy Arrancar na ogół jest sadystycznym brutalem, który z czymś takim jak pozytywne emocje nie miał w swoim pustym życiu do czynienia, nie? No, Candelario taki nie jest. Pomimo bycia stworzonym do zabijania jest bardzo.... emocjonalnym hollowem.
Bardzo dziwnym, wręcz niemożliwym dla pustego jest bycie nieśmiałym. No, ale w tym przypadku jak widać jest to możliwe. Objawia się to w bardzo różne sposoby, nie zawsze przypominające właśnie tego typu zachowanie. Przeważnie objawia się to dość manipulatorską naturą chłopca, która wychodzi na wierzch tylko w momentach, w których na prawdę nie idzie mu bycie miły, jako że do takich też nie należy. Wydaje się rozpuszczonym dzieciakiem, które kryje się pod tą słodką buźką, której szkoda przejechać mieczem po twarzy.
No ale wszystko w pewnym momencie się kończy, tak? Kiedy jednak dostanie tym mieczem po jego nieskazitelnie czystej twarzy czy też sprowokuje go w inny sposób... No, uwalnia się właściwa natura hollowa, tworząca z niego cichego morderce, który oczekując na ofiarę może przejawiać nawet oznaki sadyzmu. Spodziewałbyś się, żeby to gówienko rozcięło ci łeb na pół? Nie? To lepiej uważaj. Nieprzewidywalne, a że jest wredny to nie wiesz co przyjdzie kolejne. Głowa? Noga? A może serce? No cóż, Candy nie należy do osób, które ze swoją zdobyczą się cackają.
Historia: Nie każdy z ludzi jest w stanie doznać widoku świętego ognia, tego kojarzonego z Duchem Świętym. Urodzony w dniu drugiego lutego, podczas jednego z najważniejszych katolickich świąt Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny został nazwany na właśnie jego cześć, imieniem Candelario. Duch Świety, objawienia... No, Menchaca miał te szczęście, że ogień widział aż za często.
Ojciec tworzył fajerwerki, jako że trzeba było w jakiś sposób zarabiać, a do pracy iść się niestety nie chciało. Nie przeszkadzało mu to jednak w opiece nad dzieckiem, które dostał po rozwodzie z żoną, która jako persona z wyższych sfer ulotniła się jak najszybciej jak tylko mogła, zadowalając się przy równie bogatym kochanku, który jak wyszło w późniejszym czasie był jej szefem. Jako że starszy z rodziny Menchaca nie miał tylu pieniędzy ile jego była już żona, przegrał sprawę o alimenty, w mniej wyjaśnionych okolicznościach oczywiście. Korupcja, korupcja...
Wszystko było w najlepszym porządku do jednego felernego dnia, kiedy to chłopiec znalazł się w nieodpowiednim miejscu o nieodpowiednim czasie. Ah, gdyby tego było mało. Nieodpowiednio dobrane "składniki" a mózg chłopaka w nieodpowiedni sposób rozprysł się na jednej ze ścian łazienki. Przykre, co?
Od tamtego czasu chłopiec pod wyglądem pustego polował na ludzi, którzy wydawali się śmierdzieć siarką czy saletrą, planując zemstę na matce, która doprowadziła do jego rychłej śmierci. Gdyby nie ona ojciec nie robiłby fajerwerków w taki właśnie sposób, nielegalnie we własnej łazience... Okropieństwem było zobaczyć ojca strzelającego sobie jakiś czas później w głowę, kiedy to pusty doznał pewnego rodzaju przebłysku i udał siew stronę starego domostwa, widząc na dachu ojca z pistoletem. Ah, gdyby jego matka widziała co ojciec zrobił....
Pare lat później jego maska zaczęła powolutku odpadać, kiedy ten przemierzał nieskończone pustynie Hueco Mondo. Ciepło, które od przemiany w demona biło w nim stawało się coraz bardziej wyraziste, prawie tak jakby próbowało wydostać się na wierzch, pomimo wcześniejszych paru przygodach w użyciem podobnych technik pusty był zdziwiony, a jego reiatsu zaczęło wydobywać się w większych ilościach z jego organizmu.
Zmiana w Arrancara trwała chwilę, jednak gdy tylko do niej doszło chłopiec przypomniał sobie o incydencie z fajerwerkami, co poskutkowało przyodzianiem przez niego opaski na oko, jako że był pewien iż jest ono uszkodzone.
