Encarnación De Esperanza "La planta de la reina" - Królowa Roślin

INFORMACJE

Imię:
Encarnación

Przydomek/ksywka:
La planta de la reina - Królowa Roślin

Nazwisko:
De Esperanza

Rasa:
Arrancar

Wiek:
10 latek

Wzrost:
1,2m - około

Waga:
40kg

Ranga:
Números 12


Wygląd:
Nasza Encarnación z wyglądu przypomina małą dziewczynkę, o gładkich rysach twarzy. Ma seledynowe włosy i fioletowe oczy a na ciele nosi biała sukienkę, która jest zakryta również białym płaszczem z kapturem do którego są przyszyte uszy misia. Pozostałości po masce znajdują się dokładnie na żuchwie przypominając "tarczę" chroniącą przed atakiem, a jej "dziurka" - bez skojarzeń - jest zlokalizowana na miejscu serca. Na prawym ramionku ma numerek 9. Na lewym oku nosi monokl z różowym szkłem. Mimo tak niskiego wzrostu nosi małe białe buciki.

Charakter:
Jest lojalna wobec swoich przełożonych, to jej główna cecha. Będąc jeszcze prawie szkrabem przeżyła wiele złych chwil i zawsze ktoś ją musiał ratować, co przełożyło się na relacje z innymi osobnikami jej gatunku. Jest nieufna wobec obcych, zapatrzona w siebie oraz posiada bardzo specyficzne poczucie humoru - jak na Arrancara. Wprost kocha krytykować innych, nawet swoich pobratymców. Nienawidzi za to kiedy inni postrzegają ją jako nic nie znaczący "byt" chodzący po ziemi...

Historia:
XVI-wieczna Hiszpania, była wyniszczana przez wiele konfliktów zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych. Panował głód i epidemia dziwnej zakaźnej choroby, przez którą umierało wiele pokoleń ludzi. Nie rodziły się dzieci, a ludzie umierali coraz to szybciej, i lada moment mogłoby się wydawać że nikt już nie zostanie. Lecz, pewnej nocy młoda hiszpanka została zaciągnięta siłą przez magnata i zgwałcona przez owego mężczyznę.
Po paru miesiącach z ich "kruchego związku" do którego została zmuszona, urodziła się dziewczynka o seledynowych włosach. Był to zarówno cud jak i zdziwienie "rodziców", którzy myśląc że z ich związku nic nie wyniknie. Choroba nadal pustoszyła Hiszpanię, po kolei ginęli ludzie, a lekarstwa nadal nie wynaleziono. Ojciec zginął poprzez chorobę, to nawet dobrze, ponieważ zawsze ignorował "córeczkę" i próbował ją uderzyć... Natomiast matka będąc niepewna przyszłości malucha chciała ją oddać.
Minęło parę lat, dokładnie pięć lat. W ciągu tych pięciu lat choroba przestała być aż tak groźna, i dzieci ponownie rodziło się co niemiara. Ta pięcioletnia dziewczynka straciła matkę dokładnie rok temu, nie wiedziała wtedy co się dokładnie dzieje. Jak na jej wiek była dość niska, co było dziwnym przypadkiem. Chodziła po ulicach wyniszczonej Hiszpanii i wycieńczona a zarazem głodna dziewczynka nie mogąc się powstrzymać podczas przebywania na dość dużym targu, gdzie sprzedawano owoce i warzywa postanowiła podkraść jabłka. Niestety mężczyzna, któremu podwędziła jabłka złapał ją po czym uśmiechając się chwycił jej rękę i wyrzucił przez murek. To była codzienność dla biednych dzieci, wałęsających się po ulicach szarego i nudnego miasta... Wróćmy jednak do owej dziewczynki...
Spadła z dość dużej wysokości, na szczęście wylądowała na workach z pierzem co zniwelowało uderzenie. Zaczęła płakać, a jej płacz usłyszał pewien staruszek, który szedł właśnie tuż obok tego stosu z workami z pierzem i zobaczył małą dziewczynkę. Nie będąc pewnym czy to jakiś zarażony bachor, wziął ją po czym obejrzał jej stłuczone kolano. To był cud że jakieś dziecko przeżyło taki upadek z wysokości, dodatkowo fascynowało go to że przetrwała w tym kraju pełnym bandytów i rewolucjonistów, dlatego aby zawrzeć z małą znajomość postanowił nadać jej imię... Encarnación De Esperanza, czyli Wcielenie Nadziei.
Staruszek niestety nie mógł długo się opiekować małą Esperanzą, co za tym przyszło po kolejnych pięciu latach zmarł śmiercią naturalną... Wtedy już dziesięcioletnia Esperanza zaczęła ponownie wędrować po Hiszpanii.
Na jej nieszczęście pewnej nocy, przechadzając się i oglądając księżyc spojrzała za siebie. Dwóch facetów wyszło z rogu, mieli złe zamiary. Zamierzali sprzedać małą Esperanzę do domu publicznego aby zarabiała im pieniądze. Stawiała się, nie chciała z nimi iść dlatego kopnęła jednego z nich po czym sama upadła uciekając od nich. Wkurzeni złapali za sztylety i... Zabili ją... Brutalnie pociachali jej małe niewinne ciałko, po czym zostawili ją na pastwę losu.
Na następny dzień Esperanza, jakby nigdy nic otworzyła oczy po czym spojrzała przed siebie i zobaczyła samą siebie leżącą na ziemi. Upadła i zaczęła krzyczeć, jednak bezskutecznie. Wtedy usłyszała brzdęki łańcucha, okazało się że jest duchem a do piersi ma przyczepiony łańcuch. Niestety nie była na tyle silna, aby go zerwać. Parę dni minęło od tamtej pory, włóczyła się po ziemi a łańcuch sam się skracał... Z każdym skróceniem krzyczała z bólu jednak bez żadnej reakcji ze strony otoczenia... Zostało już niewiele łańcucha, mała Esperanza oczekiwała tego co się stanie po zniknięciu łańcucha... Nagle doznała niesamowitego bólu, po którym łańcuch zniknął o ona sama sama stała się pustym... Obudziła się już w dziwnym miejscu umiejscowionym na pustyni, nic nie pamiętała ale wiedziała że coś się wreszcie stało dobrego... Czuła to!